En toen was er......DE ZEE

Dag 139; 30 september van Dumbria naar Muxia 23 km (totaal 2710 km)

Na een goede nachtrust en ontbijt weer vol goede moed op weg. Het is nu veel minder druk met pelgrims dan voor Santiago. We passeren diverse keren velden/weilanden waar de boeren aan het gieren zijn of er net mee klaar zijn. De stank is werkelijk niet om te harden. Snel doorlopen maar. Ook vandaag stijgt de weg regelmatig, we lopen  door bossen met veel heideplanten en varens. Erg mooi. In San Martino de Ozon krijgen we een rondleiding door een voormalig klooster (monasterio de San Martino) wat nu een albergue is (verbouwing is nog niet
helemaal klaar). Na een laatste klim zien we door de bomen iets blauws schitteren, ja hoor de oceaan ligt voor ons. Het zien hiervan voelt zo vertrouwd alsof we de zee gisteren nog hebben gezien en niet 5 maanden geleden voor het laatst. Een geweldig zicht en nu verder naar Muxia wat nog ruim 5 km verder ligt. Weer klimmen en door bossen lopen met af en toe zicht op zee, we naderen ons einddoel van deze dag. De zon schijnt als we Muxia binnenlopen, we gaan op zoek naar een pension omdat we hier een extra dag blijven. We vinden in albergue/hostel Bela Muxia een kamer voor 2 personen. Een goed adres, schoon en netjes met aardige, behulpzame mensen. Morgen gaan we naar Punta da Barca, het hoogtepunt van onze reis.