Geroosterde Paprika's ....
17 september 2012 - Vega de Valcarce, Spanje
Dag 126; 17 september van Molinaseca naar Cacabelos 24 km (totaal 2429 km)
Na het ontbijt in het restaurant waar we gisteravond ook hebben gegeten (het smaakte goed) op weg naar de tempeliersstad Ponferrada. Ons pad doorkruist het glooiiend landschap met wijngaarden van de Bierzo. We passeren eerst Campo waar we een vrouw zien die paprika's roostert op een open vuur in haar tuin. In Ponferrada zien we de tempeliersburcht uit de Middeleeuwen. Bijzonder fascinerend (zie foto's). In een café ertegenover pauzeren we even voor een hapske en een drankje. Omdat J alweer mopperde over de korte broek van H (uit 1960 volgens hem, een oud verschoten broekske met lilleke blomme erop) besluit H een C&A te zoeken om een nieuwe te kopen. 50 meter verder ziet ze een echte outdoorwinkel en stapt naar binnen. Een mooi outdoorrokje (met broekspijpen onzichtbaar eronder) is het resultaat wat de mondhoeken van J ver omhoog haalt. J zegt vervolgens dat het een cadeautje is voor de verjaardag van H. Dan ontdekt J een hardrockcafe dat helaas gesloten is.
Wij gaan dus maar gauw verder voordat het open gaat. H. loopt nu met 1 stok omdat haar ribben aan de linkerkant pijn doen. Na een kleine 8 km eten we een bocadilla (voor J met bacon en voor H met sardientjes en tomaat). Dit is voldoende brandstof om door te lopen naar Cacabelos waar we een wijnpers passeren (zie foto) en waar we vervolgens arriveren bij de albergue, een voormalig pelgrimsziekenhuis. We hebben geluk, er is nog 1 kamertje (zeg maar cel met daarin 2 bedden afgescheiden van elkaar door een looppadje) die wordt afgesloten met 2 kastdeuren (bedstee-achtig). Voor het avondeten kunnen we worden opgehaald en naar een restaurant gebracht een paar km verderop. Kost niets. We besluiten dit maar eens te doen. Helaas. Bar slecht eten, we hebben het gevoel stevig te worden afgezet. Weer wat geleerd. Terug bij het kamertje lopen we nog even naar het stadje terug om te kijken waar we morgenochend kunnen ontbijten. Daar komen we Anoub en Marie tegen, uit Canada. Marie is haar rieten hoed kwijtgeraakt (ze is er bijzonder aan gehecht) en vraagt ons of we willen uitkijken op ons pad of we iemand tegenkomen met haar hoed. Dat beloven we haar. Nadat we een restaurant hebben gevonden waar we morgen kunnen ontbijten gaan we maar gauw slapen.
volgens onze berekening!?
Nog 8 dagen van +21 km per dag,in 35 uur komen we op nog z,n
168 km en dan is het 26 september,de laatste loodjes jullie gaan al behoorlijk aftellen toi toi,groetjes Piet en Anny voorbraak
In gedachten lopen we met jullie mee.Zet hem op . Oudoe.
Heerlijk al die verhalen van jullie, we genieten er van. Nog even en het is volbracht. Lieve groetjes, Papa/Piet en Titia.