De laatste provincie, Galicië

Vanmorgen hebben we een klein beetje uitgeslapen na die beklimming van gisteren maar wel zonder ontbijt op pad. We zijn nu in de laatste provincie belandt van ons blokske om ... Galicië. De zon moet nog over de bergen komen om ons te verwarmen, en dat is elke ochtend nodig want de nachten zijn koud hier. Ter afwisseling gaat ons pad maar weer eens omhoog en dat voor de laatste keer naar 1337 mtr. Vanaf hier is het in stappen afdalen tot Santiago de Compostela . Na enkele kilometers komen we bij een albergue waar we kunnen ontbijten. Ook Anoub en Marie zitten hier te eten. We gaan met elkaar op de foto en Marie biedt nog aan om de inhoud van de rugzak van H te verdelen over die van hun en die van J als het teveel wordt voor H met haar pijnlijke ribben. Erg lief aangeboden maar H geeft aan dat het niet hoeft. Hierna weer verder maar nu in een kilometers lange, soms, steile afdaling door boerendorpjes waar vaak precies meer koeien dan mensen wonen. Allemaal best bijzonder en eigenlijk niet meer van deze tijd. In de smalle straatjes lopen mensen en koeien gewoon door elkaar. Op een gegeven moment lopen we in zo'n dorp, zien we een oude boerin, met een afgedekt bord in haar hand, met een hond spelen. Ze pakt precies een afgekloven botje van de hond af en werpt het weg. Vergeet ook niet dat de straatjes vergeven zijn van de koeienstront. Vlakbij de boerin aangekomen spreekt ze ons aan, gaat het doek van het bord en daar lag dus een stapel ..... Pannenkoeken. Al strooiend met een buske suuker dringt ze die dingen op. J weet al genog en moet niks maar de ogen van H glunderen de oogkassen uit.... Hmmmmm denkt ze en ze pakt er direct één aan. Als we door willen lopen dringt ze weer aan, maar nu op geld voor diejje pannenkoek waarop H aan J vraagt om wat geld te geven voor dat vieze ding vol bacteriën van de straat, hond en afgekloven botje. Als J haar daarop wijst vliegt de rest van die vieze pannenkoek spontaan zo over de prikkeldraad de wei in. Wij dus weer verder door het schitterende landschap. Onderweg besluiten we om in Triacastela te blijven. Korte route dus vandaag.