39 graden in de schaduw

Dag 88: 10 augustus van Eauze naar Nogaro 20 km (totaal 1638 km)

Gisteravond hebben we heerlijk gegeten met de familie en nog 2 andere pelgrims, waaronder Bea uit Zwitserland. Een relaxte sfeer met volop wijn en de streekdrank Armagnac. Bea heeft een extra rustdag genomen vandaag in verband met rugklachten die exact lijken op die van H. De vrouw des huizes (Nadine) biedt aan om de rugzak van H te vervoeren naar ons volgend adres in Nogaro want ze brengt ook de rugzak van Bea weg die een plaats verder dan wij wilt stoppen. Met grote dankbaarheid wordt het voorstel aangenomen door H. Wij dus na het ontbijt weer op weg, J met een zware rugzak en H speels dartelend door de wijnvelden met haar wandelstokken. Aangekomen in Manciet zien we de eerste Spaanse invloeden....een arena waar Landaise stierenrennen worden gehouden. Hier eten we wat op een bank onder de bomen want de temperatuur blijft gestaag stijgen. Ook zien we Marlène en Yves weer. Hij komt naar ons toe en vraagt of hij een foto mag maken van ons. Het pad voert ons alweer langs wijnvelden en kleine oude kapelletjes en gehuchten. Grappig detail, tijdens het lopen over een bospad wordt de pet van H van haar hoofd getrokken door een tak met stekels en blijft hangen. Om 14.15 uur arriveren we in de gite, het is bloedheet ondertussen. De rugzak van H staat al braaf op ons te wachten, gelukkig want je weet maar nooit. Om 17.00 uur is het in de schaduw nog 39,1 graden dus de was droogt rap. Ook Marlène en Yves overnachten in deze gite maar hebben een 2-persoonskamer. Voor de komende week maken we de reserveringen alvast tot en met St. Jean Pied de Port. Ons beltegoed is nu op maar we kopen geen nieuw meer want over een week zijn we in Spanje. Ook heeft H voor de laatste keer een afspraak gemaakt om haar rugzak morgen te laten vervoeren. We gaan nog wat boodschappen halen bij een grote supermarkt die hier vlakbij is en s'avonds eten we in een restaurant, ongeveer 500 m verderop aan de weg, een pelgrimsmenu, maar door de warmte hebben we niet zoveel eetlust. We gaan terug naar de gite waar een bloedhete nacht in het vooruitzicht ligt. Als we gaan slapen (met alle ramen wijd open) hoort H buiten mensen praten, het is ook te warm om binnen te zijn. Maar toch, we willen vroeg op dus proberen we het wel. Laat in de nacht wordt H wakker want iemand probeert via het raam naar binnen te klimmen en gaat bijna boven op J z'n hoofd staan. De bedden staan precies onder de ramen in een grote ronde ruimte. Het loopt goed af. Nog maar even verder slapen tot de wekker ons wekt.